323.

سهلام

خوفید؟

من اِی بدک نیستم.یه جورایی دل گرفتگی اومده سراغم.واسه همینم واسه خودم یه چیزی تجویز کردم

الان میگم چی

فک کنم خیلیاتون سایت رنگی رنگی رو میشناسید.خیلی عشقولیه.من دوستش دارم.ولی تا حالا چیزی ازشون نخریدم.یه کتابی دارن با عنوان کتاب رنگ آمیزی بزرگسالان. دیدید دیگه.تو شهر ما از این قرتی بازیا نیست.یه کمی هم انصافا گرونه.بعد دیدم چقد دلم رنگی پنگی میخواد.از اونجایی که محدودیت همیشه خلاقیت میاره این شد که این شد.واسه خودم رفتم یه دفتر نخاشی خریدمبعدشم از نت یه سری طرح که دوستش داشتم دانلود کردم و کپی کردم رو دفترم شروع کردم به رنگ کردن.

ایناهاش

بهار-پنج ساله از خونشون

ولی رنگا معجزه میکنناااا...خیلی خوب بود و خیلی این کار رو دوست داشتم.شاید بعضیا بگن چه بچه بازی مسخره ای.ولی من از کارم دفاع میکنم.وقتی غمهای بزرگ و دردای بزرگتری تو سینت داشته باشی دلت میخواد حتی شده پنج دقه شده ازشون فرار کنی.حالا میخواد با رنگ کردن باشه، میخواد بافتنی باشه،میخواد حرف زدن با یه عروسک باشه.نخندید بهماااا ولی من هنوزم با عروسکام حرف میزنم.شاید از بی کسیه.از هر چیزی که باشه این کار بهم آرامش میده.

همه اینا دلخوشی های کوچیک زندگیه منه برای تحمل دردای بزرگ.

شما هم امتحان کنید.حتی اگه وسط انجامشون یه دونه هایی از گوشه چشمتون سر بخورن رو گونه هاتون.حتی اگه...

از وقتی این دفتر رو خریده بودم همش فکر میکردم پستی که براش تو وبلاگم میذارم چقدر شاد خواهد بود.

منو ببخشید که تلخ بود.

مراقب خودتون باشید

بدرود